Klám sýnir nekt og kynlíf, og hefur þann tilgang að vera kynferðislega örvandi. Því kallar klámspjallið á umræðu um kynlíf sem slíkt og miða þarf þá við aldur, skilning og þekkingu barnsins. Máli skiptir að nefna kynfærin réttum nöfnum því gælunöfn geta sent barni þau skilaboð að kynfærin séu eitthvað skammarlegt sem ekki megi nefna á nafn. Hægt er að fræða ung börn mjög snemma um líkamann, virðingarrík samskipti, mörk og samþykki – jafnvel löngu áður en þau vita nokkuð um kynlíf, klám eða kynferðisofbeldi. Þessa mikilvægu hluti skyldi kenna börnum sem fyrst hvað varðar snertingu og almenn samskipti við annað fólk, þá er kominn sterkur grunnur að góðri kynfræðslu þegar að því samtali kemur.

Fyrirlestur um klám og sexting sem sniðugt væri að horfa á áður en samtalið er tekið:

Kenndu barninu að þrátt fyrir að á internetinu sé hafsjór af frábærum upplýsingum, sé ekki allt þar satt og rétt. Margt á netinu sé búið til með þann eina tilgang að fá sem mest áhorf – en ekki til að sýna eða segja rétt frá – og auðvelt að finna efni sem særir fólk, móðgar eða hræðir. Hér mætti ræða falsfréttir, óraunhæfar útlitskröfur, rafrænt einelti, pressur frá samfélagsmiðlum og alls kyns hluti tengda netinu, og svo loks að klám eða „myndir með allsberu fólki að snertast“ sé eitt af því sem er ekki eins og í raunveruleikanum og sé því ekki góður vettvangur til að læra.

Passaðu að barnið upplifi ekki samtalið þannig að nekt sé ógeðsleg eða kynlíf skammarlegt. Útskýrðu að forvitni um líkama sé alveg eðlileg, það megi snerta sinn eigin líkama og dást að öðrum líkömum, og að flestir fullorðnir láti sér stundum líða vel saman með að snerta líkamana og vera náin. En klám sé ekki búið til fyrir börn og gefi ekki réttu svörin.

Hvettu barnið til að leita frekar til þín eða annars fullorðins með spurningar um líkamann og kynlíf en á netið.

Hvettu barnið til að velja að horfa ekki á klám (þótt það birtist á skjánum eða einhver vilji endilega sýna barninu) því klám geti skaðað börn þótt kynlíf sé heilbrigt. Kannski svipað og að þótt nammi sé bragðgott væri algjört bull ef fjölmiðlar reyndu að sannfæra krakka um að sælgæti væri svakalega holl næring og mætti borða í öll mál.

Fræddu barnið um að fæstir líkamar líta út eða virka í raunveruleikanum eins og í klámi. Alveg eins og leikarar í bíómyndum eða gervifólk í tölvuleikjum geri hluti sem ekki er hægt í alvöru eða hreinlega má ekki. Fyrst og fremst snýr munurinn á klámi og alvöru kynlífi að samskiptum. Í öllum raunverulegum samskiptum – alveg sérstaklega nánum samskiptum (t.d. þegar fólk snertist, kyssist, er kærustupar eða góðir vinir…) – er lykilregla að tala vel saman og spyrja hvað hinum finnist í lagi, skemmtilegt, þægilegt og hvað alls ekki. Hlusta verði á svörin og virða þau. Þetta kallast að virða mörk og er ofsalega mikilvægt en klám sleppir næstum alltaf að sýna.